Πέρω σύρω το τοξάρι μ

Απάν σην κεμεντζέν

Τα μουράτε και τα πόνιε

Πάγνεν κι έρντανεν

Το τοξάρι μ φαρμακώθεν

Ασά βάσσανα μ

Και ν΄η κεμεντζέ μ νεβράχτεν

Ασά δέκροπα μ

Τραγωδώ για τα σεβντάδες

Ντο καίγνεν την ψυν

Και για τοι ανθρώπς ντο κ΄έχνεν

Να τρώγνεν ψωμίν

Έρθανε καιροί και χρόνιε

Πολλά δύσκολα

Ούλ οι ανθρώπ να προσκυνούνεν

Μόνον την παράν

Μόνον την παράν τερούνεν

Χάσαν τον Θεγόν

Κι ασην γούλατουν εξέγγαν

Πούλι μ τον Σταυρόν.

Τακματζίδης Ελευθέριος