Το νταούλ και η ζουρνά

Αραεύνε μαχανά

Άμον χάταλα ταβίζνε

Ποίος εφτάει την χαράν

Ποίος έφταει την χαράν

όι-όι την χαράν

Μούστας τρώγω άμον χαϊβάν

Λέει το ντάουλ σην ζουρνάν

Και ούλ με τεμέν χορεύνεν

Ούς να έρτε το μέρωμαν

Ους να έρτε το μέρωμαν

Όι-όι το μέρωμαν

Η ζουρνά χολιάσκετε

Το μέρωμαν έρσχετε

Με το φύσεμαν ντ΄εφτάγω

Τα κορτσόπα χόρευνε

Τα κορτσόπα χόρευνε

Όι-όι χορευνε

Ρώτεσαν την κεμεντζέν:

Πέει μας πα κι εσύ ντο λες

Ας έμας με τίναν ιεύς

Και με τίναν τεσιρεύς

Και με τίναν τεσιρεύς

Όι-όι τεσιρεύς

Το νταούλ δί(ν) τα φτερά

Και χορόν φτάει η ζουρνά

Άμα δίχως κεμεντζέ

Πούλι μ΄ κ΄είναιτε χαρά

Πούλι μ΄κ΄είναιτε χαρά

Όι-όι-όι χαρα.

Τακματζίδης Ελευθέριος