Τα
δέκρεα ασ΄ομμάτοπα σ΄
Σκίζνε
τεμόν την κάρδεα
Γουρπάνις
μη σπογγίεις ατα
Θεγού
μαργαριτάρεα
Κοιμού
σα χέρεα μ,
πούλοπο μ
Η
εγκάλεα μ έν γιοργάνι σ
Ους
να γνεφίεις θα εβρήγουμαι
Αρνίμ
σο προσκεφάλι σ
Τα
χείλοπα σ
κοκκίμελα
Τη
νιαφιάς ανασάνω
Κακόν
κι αφήνω να εβρήκ σ
Πουλί
μ, ους ν΄αποθάνω
Τη
Παναΐας τ΄όνεμαν
Δοξάζω
για την μέραν
Ντ΄εσκάλωσες
να καλατσεύς
Και
τσάιξες: Πατέρα.