Ατώρα λές με ν΄ανασπάλω

ωφ, ατά ντο έσυρα

Σhίλε χρόνιε κι αν περάνεν

ωφ, πούλι μ΄ κ΄είναιν πολλά

Ηξέρτς ντο εν να ελέπς τον κύρης

κρεμαγμένον σον σταυρόν

Συγγενούς τε και γειτώνους

να ρούζνε άπες σον κρεμόν

Παλληκάρε απές σ΄ορμάνεα

έσπαζαν κι επέταναν

Έκοφταν και τα κιφάλεα

κι οι Τουρκάν εγέλαναν

Άχαρα μαύρα γαρήδες

με τα χάταλα σο χερ

Το ίναν κράτναν σην εγκάλια

τ΄άλλα άμον σιλευέρ

Σην εγκάλια τα μικρά τουν

και ν΄εσύρναν τα τρανά

Να γουρταρεύνεν τα μωρά τουν

και τη χώρας τ΄ορφανά

Κι ενεντύναν τα κορτσόπα

με γρεάδων λώματα

Τσεμπέρ κι αλεύρεα σα μαλλία

οι τουσμάν μη κλέφνατα

Τακματζίδης Ελευθέριος